Gisterenmorgen heb ik gesproken met andere zzp’ers. We deelden waar we mee bezig zijn en spraken over onze dilemma’s. Ik sta op het punt keuzes te maken. Te veel ballen in de lucht. Welke keuzes? De tijd zal het leren.
‘Als het gaat over De Zoete Citroen, waar ben ik dan met name van toegevoegde waarde?’ Die vraag hield me in de ochtend bezig. Tijdens de lunch kreeg ik het antwoord al. Ik ontmoette een potentiële klant en we kwamen bij de boterham tot een goed gesprek. Zij leeft haar schoonheidsfoutje. Iedereen vertelt haar dat ze te bot is, maar ik zag juist een kwetsbare vrouw. Als je gelooft dat je te bot bent, spreek je je niet langer uit, durf je je vleugels niet meer uit te slaan. Maak je je onzichtbaar, voel je je niet goed genoeg. Niemand die nog haar ware ik ziet. Het leidde tot twee demoties op haar werk. Van coördinator terug naar serveerster, terwijl ze zo veel meer kan. Maar nu durft ze dus niet meer. Het verdriet was haar aan te zien.
Ik ben mijn schoonheidsfoutje inmiddels voorbij. Geboren met een schisis. Mijn omgeving noemde het ‘een schoonheidsfoutje’, dat was lief bedoeld. Maar ik hoorde vooral ‘foutje’. Ik had een foutje! Voelde me lange tijd de mindere, durfde daardoor niet op te vallen, terwijl ik van binnen wist dat ik meer in mijn mars had. Ik worstelde met mijn uiterlijk. Wilde breken met mijn overtuiging dat ik vooral niet mocht opvallen. Opvallen stond namelijk gelijk aan het beantwoorden van vragen. ‘Wat heb jij daar gedaan?’, terwijl ze naar mijn lip wezen. Nou, ik kan je vertellen dat geen kind op die manier in de belangstelling wil staan. Dan maar liever onzichtbaar.
Toch voelde ik vanaf de middelbare school dat ik mezelf met deze gedachten en houding heel sterk tekort deed. Jammer dat ik mijn twijfels en onzekerheid met niemand heb gedeeld. Ik loste het allemaal alleen wel op. Op mijn 25e durfde ik voor het eerst lippenstift te dragen, om jaren later op mijn 38e in het blad Vrouw te staan met een paginagrote foto en een interview met als titel ‘Niet volmaakt, wel tevreden’. Dat was mijn zoete overwinning.
Schoonheidsfoutjes heb je in vele soorten en maten. Aan de buitenkant: te oud, te lelijk, te dik. Of juist van binnen: te dom, te onhandig, niet gewenst. Wie dit gelooft, wie hier naar leeft, komt niet waar hij komen wil. Als je volledig tot je recht wilt komen, als je al je kleuren wilt laten zien, moet je voorbij je schoonheidsfoutje. Daar weet ik alles van. Daar kan ik je bij helpen. Dat is De Zoete Citroen.
Mijn verhaal zit niet alleen in mijn hoofd, ik heb het ook opgeschreven. Een van de hoofdstukken heet ‘Zelfportret’. Is het tijd om dit verhaal te delen? Om anderen juist op deze manier verder te helpen? Bij interesse geef ik een lezing. Dan heb ik ook meer duidelijkheid over mijn keuzes voor de toekomst. Je belangstelling kenbaar maken, mag ook via [email protected]
