Wethouder Esmah Lahlah (bestaanszekerheid en arbeidsparticipatie) gaat een maand leven van een bijstandsuitkering. Zo wil ze ervaren wat het betekent om te moeten rondkomen van een laag inkomen en wat daar bij komt kijken.
Als verantwoordelijk wethouder voor de uitvoering van de Participatiewet en de bijstand weet Esmah Lahlah hoe hard er wordt gewerkt voor onze inwoners en wat er op dit terrein allemaal speelt. Maar met dit experiment wil ze nog beter de inwoners met een uitkering enerzijds en de overheidsorganisaties die proberen te helpen anderzijds bij elkaar brengen. Ook moet het experiment haar inzichten opleveren om nog scherper het gesprek met het Rijk aan te gaan over de Participatiewet en de regelingen waar inwoners mee te maken hebben zoals toeslagen, uitkering en zorgverzekeringen.
Zelf ervaren
“Dit experiment doe ik eerst en vooral om het voor onze inwoners nog beter te kunnen doen”, aldus wethouder Esmah Lahlah: “Door zelf te ervaren en voelen leer je zoveel. Door mijn ervaringen vervolgens te delen en reacties en ervaringen van anderen op te halen, leer je van elkaar en voor onze stad. Daar komt gegarandeerd informatie uit om ons lokale beleid op het gebied van bestaanszekerheid nog beter te maken, zodat de uitvoering rijker wordt en beter aansluit bij de behoeften van onze inwoners met een uitkering”, aldus wethouder Lahlah.
“Ik wil persoonlijk ervaren wat het betekent om in de bijstand te leven. Wat betekent het om rond te moeten komen van een laag inkomen? Kom je dan wel rond, welke keuzes moet je dan maken en hoe maak je die keuzes dan? Wat heb ik nodig en wanneer? Wat doet dat met je? Ik barst van de vragen!”, aldus de gemotiveerde Lahlah die nu dus zelf in de praktijk op zoek gaat naar de antwoorden: “Welke mallemolen van gesprekken met overheidsorganisaties moet je door en hoeveel formulieren moet je invullen? Wat willen en moeten overheidsorganisaties allemaal over je weten, wordt duidelijk waarom dat is en wat doet dat met je? En wat betekent het om aan te moeten kloppen bij de Voedselbank?”.
“Mensen zullen misschien denken: die vult natuurlijk eerst haar voorraadkast, koelkast, diepvries en benzinetank van de auto. Lekker makkelijk! Maar niets is minder waar. Ik wil het voelen en zo echt mogelijk ervaren, zoals onze inwoners in de bijstand. Ik begrijp dat het voor mij maar een experiment is van een maand, terwijl dit voor veel inwoners dagelijkse realiteit is. Toch hoop ik hier veel van te leren. Ook mijn gezin doet mee aan het experiment. Met twee pubers in huis en beperkt leefgeld wordt het passen en meten, vrees ik. Maar het maakt het wel gelijk veel realistischer.”
Aanpassingen Participatiewet
“De resultaten van diverse onderzoeken liegen er niet om. De huidige Participatiewet werkt niet goed. Niet als vangnet, maar ook niet als springplank om verder te komen in onze maatschappij met werk of een andere manier van meedoen. En zeker niet voor iedereen”, aldus Lahlah: “Deze ervaring helpt mij hopelijk persoonlijk nog beter inzien hoe de wet in de praktijk werkt, of beter gezegd: wat er niet goed werkt.”
“Hopelijk levert het ook inzichten op wat dan wel wettelijk nodig is om de kwaliteit en sociale rechtvaardigheid van bijstand prioriteit te geven. Daarmee bedoel ik dus op veel meer dan ons blindstaren op de uitstroom naar werk. Hoe kunnen we de beweging van werk naar welbevinden en van wantrouwen naar vertrouwen, die we in onze gemeente al hebben gemaakt met Tilburg in Perspectief (TiiP), koppelen aan de aanpassingen die nodig zijn in de wet- en regelgeving en de organisatie van de bijstand? Aanpassingen die bovenal recht doen aan de ervaringen van onze bijstandsgerechtigden en die ik in de gesprekken die we als gemeente met het Rijk hebben, kan inbrengen”, aldus de wethouder.
Tijdens het experiment houdt Esmah haar ervaringen bij en maakt ze korte vlogs en blogs, zodat ook anderen van haar ervaringen kunnen leren en gebruikmaken via haar social mediakanalen.
